خیال

رزهای قرمز 

 لبخندی از شادی  

                    هدیه لبانم... 

کمی نزدیکتر،  

لبخندم پژمرد ! 

-گلهای روی میز 

                      مصنوعی اند 

صبوری

ثانیه ها ٬  

             مُنادیان انتظار . 

صبوریَم ٬  

          مستعمل سالها . 

نیامدنت ٬ 

 ثانیه ها را کُشت و صبوریم کهنه شد. 

آفتابی

پنجره ای رو به آسما ن. 

پرده هایی همیشه کشیده  . 

   خورشید٬ 

           فردا باز هم می آید. 

   او ٬

    هر روز ٬

     صبور تر... 

              می تابد . 

   تا تو پرده های اتاقت ر ا  

                             کنار بزنی.

زمستان

زمستان٬ 

    همیشه سرد  

با آواز گنجشکها 

      روی شاخه های خشکش ٬ 

چه بی رحمانه  

          تمامییت عشق را 

                     به رخم می کشد ...